een alpenmarmot
fluit over de alpenwei
gewaarschuwd mens
vanuit de luwte
van het bos klim ik omhoog
de bergen in
het bergpad is smal
steil en stenig, niet struikelen
steeds hoger
de zon wordt feller
de bloemen steeds mooier
het uitzicht grootser
geen bomen meer
de lucht wordt ijl, ademnood
geen schaduw
het pad wordt ruig
over sneeuw en schuivend puin
diepe ravijnen
de hut verschijnt
mijn doel bereikt, anderen
beginnen hier pas
met pikhouwelen
klimijzers hamers touwen
geen berg is te hoog
ik niet, ik stop
morgen ga ik weer omlaag
bergpad – levenspad
